.. Τελικά μου σηκώθηκε!

...ο χαρταετός εννοείται!! Μέχρι που μου τελείωσε η καλούμπα! Πού να φανταζόμουνα, εγώ, ο άσχετος ότι θα έφτανα σε τόσο καλό επίπεδο ...πτήσης για να αγοράσω κι άλλο σπάγγο. Άσε που θα φαίνονταν στο μυαλό μου και σαν απληστία... Τελικά δεν έγινα ρεζίλι στα παιδάκια μου (και στους φίλους μου) και δε χρειάστηκε να πω και την έτοιμη δικαιολογία που είχα στο μυαλό μου όλη την προηγούμενη μέρα "παιδιά, ...φταίει ο ΟΤΕ". Βέβαια για να ακριβολογούμε για να πραγματοποιηθεί ...το μικρό θαύμα έπρεπε να βάλει το χεράκι του κάποιος καλός κύριος από τον Αμπελώνα που βρέθηκε στα παράλια του Αγιοκάμπου, ο οποίος σεβάστηκε το δικαίωμά μου να μη ρεζιλευτώ στα παιδιά μου και μου έδειξε κάποια κολπάκια για καλές πτήσεις! Όπως το ότι κρέμασε στην ελαφριά ουρά του χαρταετού μου, 2 κομμάτια ξύλου!
Το μόνο κακό στην όλη διαδικασία που δεν την είχα προβλέψει ήταν το κατέβασμα του χαρταετού. Πού να τυλίξεις πάλι κοτζάμ καλούμπα... Μετά από πολύ κόπο, κατέβασα τον χαρταετό, τον φίλησα που με έβγαλε ασπροπρόσωπο και τον έχωσα, μαζί με τα ξυλάκια, στη σακούλα του για του χρόνου, ή για κάποια άλλη μέρα πιο σύντομα. Ίδωμεν....